απόσπασμα: του Ινδιάνου μιγά με το όνομα Μακρύ Ακόντιο, 1919 όπως περιέχεται στην ανθολογία του Έρικ Νιούμπι "Τα Μεγάλα Ταξιδιωτικά Ρεπορτάζ"
Ταξιδέψαμε κατά μήκος του Ναμάκα [σημ.: ο ποταμός Μπόου, που πήρε το όνομά του από τα τόξα που
οι Ινδιάνοι έφτιαχναν από τις καλαμιές που ευδοκιμούσαν στις όχθες του], μέχρι
που φτάσαμε στους πρόποδες των Βραχωδών Ορέων και εκεί συναντήσαμε τους
Ινδιάνους Σουκσισεοκέτουκ — ομάδα των Ασινιμπόιν που ζουν στα Βραχώδη — των
οποίων οι κυνηγετικές περιοχές βρίσκονταν στους λόφους. Ο αρχηγός τους, που
ονομαζόταν Ταξιδεύει Ενάντια στον Άνεμο, μας ρώτησε ποιοι είμαστε. Ο αρχηγός
μας είπε:
«Είμαστε
περιπλανώμενοι από τις μεγάλες πεδιάδες, που μόνος τους εχθρός είναι τα κοράκια
των βράχων».
«Πάρα πολύ καλά.
Εξαιρετικά. Γεια χαρά σας Μπλάκφιτ» [σημ.: μια άλλη ινδιάνικη φυλή των Βόρειων Μεγάλων Πεδιάδων], είπε ο αρχηγός των Σουκσισεοκέτουκ.
Μετά ζήτησε από τον
αρχηγό μας να πει στους άντρες της φυλής του να κατέβουν από τα άλογά τους και
να καθίσουν, και οι γυναίκες των Σουκσισεοκέτουκ θα μας έφτιαχναν λίγο από το
«μαύρο νερό» των λευκών, δηλαδή τσάι. Και τότε ο αρχηγός είπε πως καθώς θα
πίναμε αυτός θα μας μιλούσε για τον λευκό άνθρωπο.
Ποτέ πριν δεν
είχαμε δοκιμάσει τσάι, και σε εμάς τους νεαρότερους δεν άρεσε· ήταν πικρό. Ο
αρχηγός είπε ότι η Εταιρεία του Κόλπου του Χάντσον [σημ.: η παλαιότερη εμπορική
εταιρία της Βόρειας Αμερικής] το αντάλλασσε με δέρματα ζώων — και φάνηκε ότι
τους άρεσε αυτό το τσάι. Άρεσε επίσης και στους γεροντότερους δικούς μας.Εμείς τα αγόρια δείξαμε μεγάλο ενδιαφέρον για αυτά που μας είπε ο αρχηγός για τον λευκό. Μας είπε πρώτα από όλα να αποφεύγουμε το φαγητό του, γιατί θα έκανε τα δόντια μας να πέσουν. Μας είπε για το ψωμί και τα γλυκά που έτρωγαν οι λευκοί, και ανασηκώνοντας το πάνω χείλος είπε:
«Κοιτάξτε, τα δικά
μου δόντια είναι γερά, όπως και τα δόντια όλων των ηλικιωμένων μας. Δείτε
όμως», είπε πηγαίνοντας σε ένα νεαρό αγόρι και σηκώνοντας το χείλος του,
«δείτε, αυτά τα δόντια των νέων δεν είναι γερά, γιατί τρώνε πολύ από το φαγητό
των λευκών. Παλιότερα οι άνθρωποί μας, όπως και οι δικοί σας. ζούσαν μέχρι τα
εκατό. Τώρα, από τότε που αρχίσαμε να τρώμε το φαγητό των λευκών, είμαστε
συνεχώς άρρωστοι. Η υγεία μας χειροτερεύει διαρκώς και αυτό σύντομα θα μας
σκοτώσει όλους».
Μετά ο αρχηγός
έπιασε μια τούφα από τα μαλλιά του στην κορυφή του κεφαλιού του και είπε:
«Ο λευκός δεν έχει
μαλλιά στην κορυφή του κεφαλιού του. Το πάνω μέρος στο κεφάλι του είναι λείο
σαν τη μύτη του βουβαλιού. Ο Ινδιάνος όταν τρώει σκουπίζει το λίπος στα μαλλιά
του. Ο λευκός τα πλένει συνέχεια με κακό φάρμακο — σαπούνι — έτσι φεύγει το λίπος και τα
μαλλιά του πέφτουν. Ανταλλάξτε αν θέλετε τα ρούχα σας από τομάρι βούβαλου με τα
σκεπάσματα και το μπαρούτι των λευκών, αλλά μην παίρνετε το φαγητό του», είπε ο
αρχηγός, «ούτε το κακό του φάρμακο για να πλένετε τα μαλλιά σας».
Ο Χάρτης της Περιοχής
Το Βιβλίο
