περιοχή: Μαρακές, Μαρόκο
απόσπασμα: μεταφρασμένο από ταξιδιωτικό άρθρο του Πωλ Μπόουλς (Φεβρουάριος 1963)
σημείωση: Ο συγγραφέας του μυθιστορήματος "Τσάι στη Σαχάρα" ταξιδεύει στο ηπειρωτικό Μαρόκο σε αναζήτηση μουσικών θεμάτων προς ηχογράφηση για την Βιβλιοθήκη τού Αμερικανικού Κογκρέσου.
Το Μαρακές είναι μια πόλη μεγάλων αποστάσεων, επίπεδη σαν ταψί. Όταν φυσά ο άνεμος η ροδαλή σκόνη τής πεδιάδας σηκώνεται στον ουρανό κρύβοντας τον ήλιο και ολόκληρη η πόλη, βαμμένη με την απόχρωση της ροδαλής γης πάνω στην οποία στέκεται, λάμπει κατακόκκινη στο κατακλυσμιαίο φως. Τη νύχτα, από κάποιο παράθυρο αυτοκινήτου, δε φαίνεται να διαφέρει από μια απ’ τις δικές μας Δυτικές πόλεις : φώτα δρόμων πολλών χιλιομέτρων που απλώνονται σε ευθείες γραμμές κατά μήκος τής πεδιάδας. Μόνο τη μέρα βλέπεις ότι τα περισσότερα απ΄ αυτά τα φώτα δε φωτίζουν τίποτα περισσότερο από κενές εκτάσεις με φοινικόκηπους και έρημο.
Με την πάροδο των ετών, οι παρυφές της Μεδίνα έγιναν προσβάσιμες στα αυτοκίνητα και τις άμαξες – από τις οποίες υπάρχουν ακόμα πολλές –, αλλά πρέπει κάποιος να είναι τολμηρός για να οδηγήσει το αυτοκίνητό του μέσα στο λαβύρινθο φιδωτών σοκακιών γεμάτων από αχθοφόρους, ποδήλατα, καρότσια, γαϊδούρια και πεζούς. Άλλωστε, ο μόνος τρόπος για να δει κανείς τα πάντα στη Μεδίνα είναι περπατώντας. Για να είσαι πραγματικά παρών πρέπει να έχεις τα πόδια σου στη σκόνη και να νιώσεις τη ζεστή, σκονισμένη μυρωδιά των πλίθινων τοίχων κοντά στο πρόσωπό σου.