Ο Λαβύρινθος του Έρωτα

περιοχή: Όρτα-Γκιναρδό, Βαρκελώνη, Ισπανία
απόσπασμα: μεταφρασμένο από την ιστοσελίδα τού περιοδικού ‘Barcelona Metropolitan’ (2006)

πηγή

Το Πάρκο τού Λαβύρινθου της Όρτα (Parc del Laberint d'Horta), στο βόρειο άκρο τής πόλης, είναι στη Βαρκελώνη ό,τι και η Αλάμπρα στη Γρανάδα ˙ ένα εκπληκτικό βασιλικό κτήμα περιτριγυρισμένο από μια εξαίσια εναλλαγή από κήπους και κρήνες. Το νερό είναι βασικό στοιχείο τού κήπου και απαντάται παντού με διαφορετικές μορφές – καταρράκτες, ρυάκια, λιμνούλες και κανάλια – και αρδεύει το αυτοφυές πευκοδάσος περιμετρικά τού πάρκου. Οι κήποι – οι μαυριτανικές αψίδες και οι βραχώδεις κόγχες με τις αρχαιοελληνικές θεότητες – εκθέτουν με εκλεκτικισμό πινελιές αραβικής, μεσογειακής, νεοκλασικής και ρομαντικής τεχνοτροπίας.

Η Ζωή σε Αρνητικό Υψόμετρο

περιοχή: περιφέρεια Ζηλανδίας, Κάτω Χώρες
απόσπασμα: μεταφρασμένο ταξιδιωτικό ρεπορτάζ τού BBC (Φεβρουάριος 2016)

σημείωση: Το όνομα ‘Νέντερλαντ’ (Nederland) σημαίνει ‘Κάτω Χώρες’ και έτσι είναι σωστό να αποκαλείται η χώρα αυτή. Το ‘Ολλανδία’ (Holland), που συνηθίζεται να χρησιμοποιείται, είναι το όνομα μιας συγκεκριμένης περιοχής στις δυτικές ακτές της. Το να ονομάζει λοιπόν κάποιος τις Κάτω Χώρες ‘Ολλανδία’ είναι το ίδιο ακριβές με το να ονομάζει το Ηνωμένο Βασίλειο ‘Αγγλία’. Η Ολλανδία χωρίζεται σε Βόρεια και Νότια περιφέρεια. Νοτιότερα βρίσκεται η περιφέρεια της Ζηλανδίας, το νοτιοδυτικό άκρο των Κάτω Χωρών. Το όνομα της περιοχής δόθηκε από Ολλανδούς χαρτογράφους τού 17^ου αιώνα και στα νησιά τής Νέας Ζηλανδίας.

πηγή

Η μητέρα μου και γω πρωτοαντικρίσαμε τις Κάτω Χώρες οδηγώντας για το Ρόττερνταμ από το αεροδρόμιο. Κάποια αξιοθέατα ήταν ακριβώς όπως τα φανταζόμασταν: οι παραδοσιακοί ανεμόμυλοι, ταπεινές κατασκευές από τούβλα και ξύλο ˙ οι πλατιές, ανοιχτές εκτάσεις, που απλώνονται επίπεδες και ομοιόμορφες ˙ τα έντονα χρώματα. Όμως στη συνέχεια εντοπίσαμε κάτι παράξενο. Ανάμεσα στα μπαλώματα του εδάφους υπήρχε μια υδάτινη λωρίδα, η οποία βρισκόταν ψηλότερα από τη λιβαδική έκταση δίπλα της. Το νερό έμοιαζε έτοιμο να ξεχειλίσει, αλλά δεν ξεχείλιζε. Ένα ανάχωμα μπέρδευε το μάτι και κρατούσε τα πάντα στη θέση τους.

Ένα Χωριό για Όσκαρ

περιοχή: Φλαβινύ-συρ-Οζεραίν, Χρυσή Ακτή, Βουργουνδία, Γαλλία
απόσπασμα: μεταφρασμένο ταξιδιωτικό ρεπορτάζ της ‘USA TODAY’ (2002)

πηγή

«Α ναι, τη δεκαετία του ’50, όταν ήμουν παιδί, η ζωή δε διέφερε πολύ από το πως παρουσιάζεται στην ταινία» λέει ο Μπερνάρ Μενιό (Bernard Meugnot), ετών 51, ακουμπώντας στο μπαρ του μικροσκοπικού του καφέ σε αυτό το χωριουδάκι μια σταλιά τής Βουργουνδίας, που ήταν το σκηνικό τής υποψήφιας για Όσκαρ ταινίας ‘Σοκολά’. Σίγουρα υπήρχαν μέρες που ξεχνούσε τις διδαχές τού κατηχητικού και ο ιερέας τον έβαζε να κάτσει τιμωρία στο πέτρινο παρεκκλήσι μαζί με το προσευχητάρι του. «Μα ας τα ξεχάσουμε αυτά. Λοιπόν,» λέει. Υπήρχαν επίσης και τα γλυκά – τα κέικ σοκολάτας, οι τάρτες, τα γλυκίσματα ξηρών καρπών και οι μπουκιές με κρέμα, που έλιωναν αργά στη γλώσσα πριν κατέβουν στο λαιμό. Λέει πως αυτά ήταν εξίσου απολαυστικά όσο και οτιδήποτε υλοποιούσε η ηθοποιός Ζιλιέτ Μπινός (Juliette Binoche) στην ταινία τού Λάσσε Χάλστρομ (Lasse Hallström).