Η Σχολή των Αθηνών

περιοχή: κρατίδιο του Βατικανού, Ρώμη, Ιταλία
απόσπασμα: μεταφρασμένο από βιντεοδιάλεξη του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης (2001)

Απέναντι από τη μορφή τής Θεολογίας στην οροφή τής Στάνζα ντέλλα Σενιατούρα [σημ.: Stanza della Segnatura, η Αίθουσα των Υπογραφών στο Αποστολικό Παλάτι] βρίσκεται η προσωποποίηση της Φιλοσοφίας, η οποία παρέχει τη γνώση των αιτίων – ηθικών αλλά και φυσικών. Κάτω από αυτή βρίσκεται η τοιχογραφία που είναι γνωστή ως 'Σχολή των Αθηνών'. Για να αναπαραστήσει την πνευματική δύναμη της Φιλοσοφίας ο Ραφαήλ συγκέντρωσε τους διάσημους στοχαστές τής Αρχαίας Ελλάδας σε μια μεγαλόπρεπα σχεδιασμένη, ανοιχτή αγορά · μια αρχιτεκτονική σκηνή εμπνευσμένη από τις μνημειώδεις κατασκευές τής ρωμαϊκής αρχαιότητας. Κάτω από τις φατνωτές, ημικυλινδρικές καμάρες οι παρέες παρακινούνται από μαρμάρινα αγάλματα – τον γυμνό Απόλλωνα με τη λύρα του και την Αθηνά Παλλάδα –, Ολύμπιους θεούς, σύμβολα του κόσμου τής έμπνευσης και της λογικής. Μέσω αυτών των παγανιστικών ειδώλων ο Ραφαήλ συνέδεσε την κλασική αρχαιότητα με το θέμα του: την καταγωγή τής Δυτικής Φιλοσοφίας.

H Αποκάλυψη του Μιχαήλ Άγγελου

περιοχή: κρατίδιο του Βατικανού, Ρώμη, Ιταλία
απόσπασμα: μεταφρασμένο από ντοκιμαντέρ τού Nippon TV, ιαπωνικού τηλεοπτικού καναλιού που χρηματοδότησε την αποκατάσταση των τοιχογραφιών τού Μιχαήλ Άγγελου στην Καπέλα Σιξτίνα (1994)

Καπέλα Σιξτίνα – Πανόραμα 360° στην ιστοσελίδα του Βατικανού

Ρώμη, η αιώνια πόλη. Από τους αρχαίους Ρωμαίους, μέσα από την Αναγέννηση, έως τις μέρες μας η Ρώμη αποτέλεσε πυρήνα πολιτισμού. Το κρατίδιο της Πόλης τού Βατικανού είναι το κέντρο μιας από τις σπουδαιότερες θρησκείες τού κόσμου. Είναι επίσης ένα θησαυροφυλάκιο ευρωπαϊκής τέχνης και γνώσης.
   Η Άνοιξη του 1994 είδε την ολοκλήρωση ενός από τα μεγαλύτερα προγράμματα που επιχείρησε το Βατικανό. Για δεκατρία χρόνια το παγκόσμιο ενδιαφέρον κράτησε μία καλλιτεχνική και επιστημονική προσπάθεια που γινόταν στην Καπέλα Σιξτίνα [σημ. παπικό παρεκκλήσι τού Σίξτου Δ']: η αποκατάσταση των τοιχογραφιών τού Μιχαήλ Άγγελου (Michelangelo Buonarroti, Μικελάντζελο Μπουοναρότι). [...]

Γέφυρες

περιοχή: Ομοσπονδία Βοσνίας-Ερζεγοβίνης & Ρεπούμπλικα Σρπσκα
απόσπασμα: μεταφρασμένο από ταξιδιωτικό ρεπορτάζ τής Γκάρντιαν (Απρίλιος 2012)

πηγή

[...]
Στα βοσνιακά σύνορα βρισκόταν το Βίσεγκραντ (Višegrad), το σκηνικό τής νουβέλας τού Άντριτς [1]. Φαινόταν ήσυχο στη λιακάδα, με τις έντεκα αψίδες τής γέφυρας του Μεχμέτ Πασά Σοκόλοβιτς (Mehmed Pasa Sokolovic) να περνούν τα πρασινογάλαζα νερά τού Δρίνου. Όμως η ιστορία του είναι βίαιη από την αρχή τής λειτουργίας τής γέφυρας το 1571 υπό οθωμανική κυριαρχία – με δολιοφθορείς να εκτελούνται επί τόπου – μέχρι την αυστρο-ουγγρική κατάκτηση και τους δύο παγκόσμιους πολέμους. Το βιβλίο τού Άντριτς βγήκε το 1945, όμως ο διάβολος ήταν αποφασισμένος να ρίξει κι άλλη φρίκη στο Βίσεγκραντ. Τον Μάιο του 1992 η πόλη υπέστη «μια από τις πιο ολοκληρωτικές και αδίστακτες εθνοκαθάρσεις τής βοσνιακής διαμάχης», με περισσότερους από 3.000 Βόσνιους (μουσουλμάνους) νεκρούς – πολλοί απ΄ αυτούς σκοτώθηκαν σε αυτή τη γέφυρα και τα σώματά τους πετάχτηκαν στο ποτάμι. Αν και ωραιοποιημένη από τους (Σέρβους) ξεναγούς μας, αποτελούσε μια ωμή υπενθύμιση ότι αυτό το ταξίδι είχε να κάνει με κάτι πέρα από την ομορφιά τής υπαίθρου.