Ο Ξένος

περιοχή: Αλγέρι, Αλγερία
απόσπασμα: μεταφρασμένο από ταξιδιωτικό ρεπορτάζ τής Ιντιπέντεντ (Νοέμβριος 2013)

πηγή

σημείωση: Όταν δημοσιεύτηκε 'Ο Ξένος' του Αλμπέρ Καμύ, ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ σε μια ανάλυση του βιβλίου έγραψε:«'Ο Ξένος' είναι ένα κλασικό έργο, ένα μεθοδικό έργο που γράφτηκε για το παράλογο και κόντρα στο παράλογο. Είναι όντως αυτή η πρόθεση του συγγραφέα ; Δεν ξέρω. Απλά παρουσιάζω την άποψη του αναγνώστη.» 

«Οι ακαδημαϊκοί νομίζουν ότι γνωρίζουν τα πάντα για τον πατέρα μου. Όμως δεν έχουν πάντα δίκιο. Στην πραγματικότητα, σπάνια έχουν δίκιο.» Η Κατερίνα Καμύ, η κόρη τού Αλμπέρ Καμύ, γέλασε συγκρατημένα από το τηλέφωνο.

Προσωπική Υπόθεση

περιοχή: Έρημος Γκίμπσον, Δυτική Αυστραλία
απόσπασμα: μεταφρασμένο από άρθρο τής Ρόμπιν Ντάβιντσον (Robyn Davidson) στην Τέλεγκραφ, μια σύνοψη της εννιάμηνης μοναχικής της πορείας στην αφιλόξενη αυστραλιανή ενδοχώρα το 1977.

σημείωση: Η Ντάβιντσον πέρασε στην έρημο από τα ανατολικά, αφού είχε διασχίσει το ιερό για τους Αβορίγινες, γεωγραφικό κέντρο τής ηπείρου: τον εθνικό δρυμό Ουλουρού - Κάτα Τιούτα με τον φημισμένο, ψαμμιτικό βράχο.

πηγή

Κάποια κλωστή κάπου μέσα μου αρχίζει να ξεφτίζει. Είναι μια σημαντική κλωστή, αυτή που ελέγχει τον πανικό. Στην απομόνωση της νύχτας στην έρημο νιώθω το ψιχάλισμα της βροχής στον υπνόσακό μου – πολύ αδύναμο για να διαλύσει τη σκόνη, πολύ έντονο για να επιτρέψει τον κανονικό ύπνο. Κάποια στιγμή πριν τα μεσάνυχτα ξαγρυπνώ και δεν ξέρω πού βρίσκομαι ή ποια είμαι.

Τι Eίναι η Ζωή ;

περιοχή: Κοιλάδα του Θανάτου, Καλιφόρνια, Η.Π.Α.
απόσπασμα: μεταφρασμένο φωτορεπορτάζ τού BBC Travel (Μάρτιος 2016)

πηγή

Η έρημος έλαμπε ανθισμένη. Καθώς κατηφόριζα τα βουνά Πάναμιντ (Panamint) της Καλιφόρνια το τοπίο, όπως το θυμόμουν, μετέτρεψε το παρμπρίζ μου σε οθόνη κινηματογραφικής προβολής. Αχανές κίτρινο χαλί ήταν στρωμένο πάνω στην άλλοτε γυμνή γη. Οι ηλίανθοι της ερήμου (desert gold) στεκόντουσαν ψηλά πάνω στους βλαστούς με ζωηρόχρωμα πέταλα, που ακτινοβολούσαν το πρωινό φως. Άλλα λουλούδια, με ονόματα όπως περπλ ματ (purple mat) και γκράβελ γκοστ (gravel ghost), πασπάλιζαν το τοπίο με φούξια αποχρώσεις και αιθέρια λευκά [1]. Βγήκα από το αμάξι μου παίρνοντας ανάσες με θέα τα ευχάριστα, χαρμόσυνα λουλουδάτα σχέδια. Αυτή η σπάνια υπερ-άνθηση ήταν ο λόγος που έφερε εμένα και πολλούς άλλους στον Εθνικό Δρυμό τής Κοιλάδας τού Θανάτου.