περιοχή: επαρχία Ιζμίρ, Τουρκία
απόσπασμα: Μ. Καραγάτσης, Περιπλάνηση στον κόσμο - Νοσταλγικοί Περίπατοι στη Σημερινή Σμύρνη (1951)
Το άλλο πρωί φεύγω για τον Τσεσμέ. Βρέχει. Ο ουρανός είναι μαύρος, η θάλασσα
μολυβιά. Έτσι θέλησε να με αποχαιρετήσει η Σμύρνη.
Ο δρόμος ξαπλώνεται
πλάι στην ακρογιαλιά. Ύστερα αφήνει τη θάλασσα και εισχωρεί προς τα μεσόγεια.
Πρώτη φορά τον βλέπω αυτόν τον δρόμο. Κι όμως τον ξέρω. Και προσπαθώ να τον
αναπαραστήσω με τη φαντασία μου, όπως ήταν εκείνες τις μαύρες ημέρες κάποιου
Αυγούστου. Γεμάτος από ένα ποτάμι χακί που έφευγε πανικόβλητο προς τον Τσεσμέ.
Ανάμεσα στους ασύνταχτους στρατιώτες ένα πλήθος τρομοκρατημένο γυναικόπαιδα που
φεύγουν, φεύγουν... Στο βάθος του ορίζοντα, η κατάμαυρη και κάθετη καπνοστήλη
της πυρπολημένης Σμύρνης. Σ' αυτόν τον δρόμο, εκείνες τις ημέρες, έκλεισε ένα
κεφάλαιο τριάντα αιώνων ελληνικής ιστορίας. Σε τούτα τα χώματα θάψαμε την
τρισχιλιόχρονη αυτοκρατορική μας εποποιία. Και γυρίσαμε στα χώματα της κοιτίδας
μας. Κλειστήκαμε στα άκαρπα βουνά μας. Κι είπαμε: «Εδώ πια θα μείνουμε για πάντα»...