απόσπασμα: μεταφρασμένο από βιντεοδιάλεξη του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης (2001)
περιοχή: κρατίδιο του Βατικανού, Ρώμη, Ιταλία
απόσπασμα: μεταφρασμένο από βιντεοδιάλεξη του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης (2001)
Απέναντι από τη μορφή τής Θεολογίας στην οροφή τής Στάνζα ντέλλα Σενιατούρα [σημ.: Stanza della Segnatura, η Αίθουσα των Υπογραφών στο Αποστολικό Παλάτι] βρίσκεται η προσωποποίηση της Φιλοσοφίας, η οποία παρέχει τη γνώση των αιτίων – ηθικών αλλά και φυσικών. Κάτω από αυτή βρίσκεται η τοιχογραφία που είναι γνωστή ως 'Σχολή των Αθηνών'. Για να αναπαραστήσει την πνευματική δύναμη της Φιλοσοφίας ο Ραφαήλ συγκέντρωσε τους διάσημους στοχαστές τής Αρχαίας Ελλάδας σε μια μεγαλόπρεπα σχεδιασμένη, ανοιχτή αγορά · μια αρχιτεκτονική σκηνή εμπνευσμένη από τις μνημειώδεις κατασκευές τής ρωμαϊκής αρχαιότητας. Κάτω από τις φατνωτές, ημικυλινδρικές καμάρες οι παρέες παρακινούνται από μαρμάρινα αγάλματα – τον γυμνό Απόλλωνα με τη λύρα του και την Αθηνά Παλλάδα –, Ολύμπιους θεούς, σύμβολα του κόσμου τής έμπνευσης και της λογικής. Μέσω αυτών των παγανιστικών ειδώλων ο Ραφαήλ συνέδεσε την κλασική αρχαιότητα με το θέμα του: την καταγωγή τής Δυτικής Φιλοσοφίας.
απόσπασμα: μεταφρασμένο από βιντεοδιάλεξη του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης (2001)
περιοχή: κρατίδιο του Βατικανού, Ρώμη, Ιταλία
απόσπασμα: μεταφρασμένο από ντοκιμαντέρ τού Nippon TV, ιαπωνικού τηλεοπτικού καναλιού που χρηματοδότησε την αποκατάσταση των τοιχογραφιών τού Μιχαήλ Άγγελου στην Καπέλα Σιξτίνα (1994)
Ρώμη, η αιώνια πόλη. Από τους αρχαίους Ρωμαίους, μέσα από την Αναγέννηση, έως τις μέρες μας η Ρώμη αποτέλεσε πυρήνα πολιτισμού. Το κρατίδιο της Πόλης τού Βατικανού είναι το κέντρο μιας από τις σπουδαιότερες θρησκείες τού κόσμου. Είναι επίσης ένα θησαυροφυλάκιο ευρωπαϊκής τέχνης και γνώσης.
Η Άνοιξη του 1994 είδε την ολοκλήρωση ενός από τα μεγαλύτερα προγράμματα που επιχείρησε το Βατικανό. Για δεκατρία χρόνια το παγκόσμιο ενδιαφέρον κράτησε μία καλλιτεχνική και επιστημονική προσπάθεια που γινόταν στην Καπέλα Σιξτίνα [σημ. παπικό παρεκκλήσι τού Σίξτου Δ']: η αποκατάσταση των τοιχογραφιών τού Μιχαήλ Άγγελου (Michelangelo Buonarroti, Μικελάντζελο Μπουοναρότι). [...]
απόσπασμα: μεταφρασμένο από ντοκιμαντέρ τού Nippon TV, ιαπωνικού τηλεοπτικού καναλιού που χρηματοδότησε την αποκατάσταση των τοιχογραφιών τού Μιχαήλ Άγγελου στην Καπέλα Σιξτίνα (1994)
 |
| Καπέλα Σιξτίνα – Πανόραμα 360° στην ιστοσελίδα του Βατικανού |
Ρώμη, η αιώνια πόλη. Από τους αρχαίους Ρωμαίους, μέσα από την Αναγέννηση, έως τις μέρες μας η Ρώμη αποτέλεσε πυρήνα πολιτισμού. Το κρατίδιο της Πόλης τού Βατικανού είναι το κέντρο μιας από τις σπουδαιότερες θρησκείες τού κόσμου. Είναι επίσης ένα θησαυροφυλάκιο ευρωπαϊκής τέχνης και γνώσης.
Η Άνοιξη του 1994 είδε την ολοκλήρωση ενός από τα μεγαλύτερα προγράμματα που επιχείρησε το Βατικανό. Για δεκατρία χρόνια το παγκόσμιο ενδιαφέρον κράτησε μία καλλιτεχνική και επιστημονική προσπάθεια που γινόταν στην Καπέλα Σιξτίνα [σημ. παπικό παρεκκλήσι τού Σίξτου Δ']: η αποκατάσταση των τοιχογραφιών τού Μιχαήλ Άγγελου (Michelangelo Buonarroti, Μικελάντζελο Μπουοναρότι). [...]
περιοχή: Ομοσπονδία Βοσνίας-Ερζεγοβίνης & Ρεπούμπλικα Σρπσκα
απόσπασμα: μεταφρασμένο από ταξιδιωτικό ρεπορτάζ τής Γκάρντιαν (Απρίλιος 2012)
[...]
Στα βοσνιακά σύνορα βρισκόταν το Βίσεγκραντ (Višegrad), το σκηνικό τής νουβέλας τού Άντριτς [1]. Φαινόταν ήσυχο στη λιακάδα, με τις έντεκα αψίδες τής γέφυρας του Μεχμέτ Πασά Σοκόλοβιτς (Mehmed Pasa Sokolovic) να περνούν τα πρασινογάλαζα νερά τού Δρίνου. Όμως η ιστορία του είναι βίαιη από την αρχή τής λειτουργίας τής γέφυρας το 1571 υπό οθωμανική κυριαρχία – με δολιοφθορείς να εκτελούνται επί τόπου – μέχρι την αυστρο-ουγγρική κατάκτηση και τους δύο παγκόσμιους πολέμους. Το βιβλίο τού Άντριτς βγήκε το 1945, όμως ο διάβολος ήταν αποφασισμένος να ρίξει κι άλλη φρίκη στο Βίσεγκραντ. Τον Μάιο του 1992 η πόλη υπέστη «μια από τις πιο ολοκληρωτικές και αδίστακτες εθνοκαθάρσεις τής βοσνιακής διαμάχης», με περισσότερους από 3.000 Βόσνιους (μουσουλμάνους) νεκρούς – πολλοί απ΄ αυτούς σκοτώθηκαν σε αυτή τη γέφυρα και τα σώματά τους πετάχτηκαν στο ποτάμι. Αν και ωραιοποιημένη από τους (Σέρβους) ξεναγούς μας, αποτελούσε μια ωμή υπενθύμιση ότι αυτό το ταξίδι είχε να κάνει με κάτι πέρα από την ομορφιά τής υπαίθρου.
απόσπασμα: μεταφρασμένο από ταξιδιωτικό ρεπορτάζ τής Γκάρντιαν (Απρίλιος 2012)
 |
| πηγή |
Στα βοσνιακά σύνορα βρισκόταν το Βίσεγκραντ (Višegrad), το σκηνικό τής νουβέλας τού Άντριτς [1]. Φαινόταν ήσυχο στη λιακάδα, με τις έντεκα αψίδες τής γέφυρας του Μεχμέτ Πασά Σοκόλοβιτς (Mehmed Pasa Sokolovic) να περνούν τα πρασινογάλαζα νερά τού Δρίνου. Όμως η ιστορία του είναι βίαιη από την αρχή τής λειτουργίας τής γέφυρας το 1571 υπό οθωμανική κυριαρχία – με δολιοφθορείς να εκτελούνται επί τόπου – μέχρι την αυστρο-ουγγρική κατάκτηση και τους δύο παγκόσμιους πολέμους. Το βιβλίο τού Άντριτς βγήκε το 1945, όμως ο διάβολος ήταν αποφασισμένος να ρίξει κι άλλη φρίκη στο Βίσεγκραντ. Τον Μάιο του 1992 η πόλη υπέστη «μια από τις πιο ολοκληρωτικές και αδίστακτες εθνοκαθάρσεις τής βοσνιακής διαμάχης», με περισσότερους από 3.000 Βόσνιους (μουσουλμάνους) νεκρούς – πολλοί απ΄ αυτούς σκοτώθηκαν σε αυτή τη γέφυρα και τα σώματά τους πετάχτηκαν στο ποτάμι. Αν και ωραιοποιημένη από τους (Σέρβους) ξεναγούς μας, αποτελούσε μια ωμή υπενθύμιση ότι αυτό το ταξίδι είχε να κάνει με κάτι πέρα από την ομορφιά τής υπαίθρου.
περιοχή: Αλγέρι, Αλγερία
απόσπασμα: μεταφρασμένο από ταξιδιωτικό ρεπορτάζ τής Ιντιπέντεντ (Νοέμβριος 2013)
σημείωση: Όταν δημοσιεύτηκε 'Ο Ξένος' του Αλμπέρ Καμύ, ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ σε μια ανάλυση του βιβλίου έγραψε:«'Ο Ξένος' είναι ένα κλασικό έργο, ένα μεθοδικό έργο που γράφτηκε για το παράλογο και κόντρα στο παράλογο. Είναι όντως αυτή η πρόθεση του συγγραφέα ; Δεν ξέρω. Απλά παρουσιάζω την άποψη του αναγνώστη.»
«Οι ακαδημαϊκοί νομίζουν ότι γνωρίζουν τα πάντα για τον πατέρα μου. Όμως δεν έχουν πάντα δίκιο. Στην πραγματικότητα, σπάνια έχουν δίκιο.» Η Κατερίνα Καμύ, η κόρη τού Αλμπέρ Καμύ, γέλασε συγκρατημένα από το τηλέφωνο.
απόσπασμα: μεταφρασμένο από ταξιδιωτικό ρεπορτάζ τής Ιντιπέντεντ (Νοέμβριος 2013)
 |
| πηγή |
σημείωση: Όταν δημοσιεύτηκε 'Ο Ξένος' του Αλμπέρ Καμύ, ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ σε μια ανάλυση του βιβλίου έγραψε:«'Ο Ξένος' είναι ένα κλασικό έργο, ένα μεθοδικό έργο που γράφτηκε για το παράλογο και κόντρα στο παράλογο. Είναι όντως αυτή η πρόθεση του συγγραφέα ; Δεν ξέρω. Απλά παρουσιάζω την άποψη του αναγνώστη.»
«Οι ακαδημαϊκοί νομίζουν ότι γνωρίζουν τα πάντα για τον πατέρα μου. Όμως δεν έχουν πάντα δίκιο. Στην πραγματικότητα, σπάνια έχουν δίκιο.» Η Κατερίνα Καμύ, η κόρη τού Αλμπέρ Καμύ, γέλασε συγκρατημένα από το τηλέφωνο.
περιοχή: Έρημος Γκίμπσον, Δυτική Αυστραλία
απόσπασμα: μεταφρασμένο από άρθρο τής Ρόμπιν Ντάβιντσον (Robyn Davidson) στην Τέλεγκραφ, μια σύνοψη της εννιάμηνης μοναχικής της πορείας στην αφιλόξενη αυστραλιανή ενδοχώρα το 1977.
σημείωση: Η Ντάβιντσον πέρασε στην έρημο από τα ανατολικά, αφού είχε διασχίσει το ιερό για τους Αβορίγινες, γεωγραφικό κέντρο τής ηπείρου: τον εθνικό δρυμό Ουλουρού - Κάτα Τιούτα με τον φημισμένο, ψαμμιτικό βράχο.
Κάποια κλωστή κάπου μέσα μου αρχίζει να ξεφτίζει. Είναι μια σημαντική κλωστή, αυτή που ελέγχει τον πανικό. Στην απομόνωση της νύχτας στην έρημο νιώθω το ψιχάλισμα της βροχής στον υπνόσακό μου – πολύ αδύναμο για να διαλύσει τη σκόνη, πολύ έντονο για να επιτρέψει τον κανονικό ύπνο. Κάποια στιγμή πριν τα μεσάνυχτα ξαγρυπνώ και δεν ξέρω πού βρίσκομαι ή ποια είμαι.
απόσπασμα: μεταφρασμένο από άρθρο τής Ρόμπιν Ντάβιντσον (Robyn Davidson) στην Τέλεγκραφ, μια σύνοψη της εννιάμηνης μοναχικής της πορείας στην αφιλόξενη αυστραλιανή ενδοχώρα το 1977.
σημείωση: Η Ντάβιντσον πέρασε στην έρημο από τα ανατολικά, αφού είχε διασχίσει το ιερό για τους Αβορίγινες, γεωγραφικό κέντρο τής ηπείρου: τον εθνικό δρυμό Ουλουρού - Κάτα Τιούτα με τον φημισμένο, ψαμμιτικό βράχο.
 |
| πηγή |
Κάποια κλωστή κάπου μέσα μου αρχίζει να ξεφτίζει. Είναι μια σημαντική κλωστή, αυτή που ελέγχει τον πανικό. Στην απομόνωση της νύχτας στην έρημο νιώθω το ψιχάλισμα της βροχής στον υπνόσακό μου – πολύ αδύναμο για να διαλύσει τη σκόνη, πολύ έντονο για να επιτρέψει τον κανονικό ύπνο. Κάποια στιγμή πριν τα μεσάνυχτα ξαγρυπνώ και δεν ξέρω πού βρίσκομαι ή ποια είμαι.
περιοχή: Κοιλάδα του Θανάτου, Καλιφόρνια, Η.Π.Α.
απόσπασμα: μεταφρασμένο φωτορεπορτάζ τού BBC Travel (Μάρτιος 2016)
Η έρημος έλαμπε ανθισμένη. Καθώς κατηφόριζα τα βουνά Πάναμιντ (Panamint) της Καλιφόρνια το τοπίο, όπως το θυμόμουν, μετέτρεψε το παρμπρίζ μου σε οθόνη κινηματογραφικής προβολής. Αχανές κίτρινο χαλί ήταν στρωμένο πάνω στην άλλοτε γυμνή γη. Οι ηλίανθοι της ερήμου (desert gold) στεκόντουσαν ψηλά πάνω στους βλαστούς με ζωηρόχρωμα πέταλα, που ακτινοβολούσαν το πρωινό φως. Άλλα λουλούδια, με ονόματα όπως περπλ ματ (purple mat) και γκράβελ γκοστ (gravel ghost), πασπάλιζαν το τοπίο με φούξια αποχρώσεις και αιθέρια λευκά [1]. Βγήκα από το αμάξι μου παίρνοντας ανάσες με θέα τα ευχάριστα, χαρμόσυνα λουλουδάτα σχέδια. Αυτή η σπάνια υπερ-άνθηση ήταν ο λόγος που έφερε εμένα και πολλούς άλλους στον Εθνικό Δρυμό τής Κοιλάδας τού Θανάτου.
απόσπασμα: μεταφρασμένο φωτορεπορτάζ τού BBC Travel (Μάρτιος 2016)
 |
| πηγή |
Η έρημος έλαμπε ανθισμένη. Καθώς κατηφόριζα τα βουνά Πάναμιντ (Panamint) της Καλιφόρνια το τοπίο, όπως το θυμόμουν, μετέτρεψε το παρμπρίζ μου σε οθόνη κινηματογραφικής προβολής. Αχανές κίτρινο χαλί ήταν στρωμένο πάνω στην άλλοτε γυμνή γη. Οι ηλίανθοι της ερήμου (desert gold) στεκόντουσαν ψηλά πάνω στους βλαστούς με ζωηρόχρωμα πέταλα, που ακτινοβολούσαν το πρωινό φως. Άλλα λουλούδια, με ονόματα όπως περπλ ματ (purple mat) και γκράβελ γκοστ (gravel ghost), πασπάλιζαν το τοπίο με φούξια αποχρώσεις και αιθέρια λευκά [1]. Βγήκα από το αμάξι μου παίρνοντας ανάσες με θέα τα ευχάριστα, χαρμόσυνα λουλουδάτα σχέδια. Αυτή η σπάνια υπερ-άνθηση ήταν ο λόγος που έφερε εμένα και πολλούς άλλους στον Εθνικό Δρυμό τής Κοιλάδας τού Θανάτου.
περιοχή: Όρτα-Γκιναρδό, Βαρκελώνη, Ισπανία
απόσπασμα: μεταφρασμένο από την ιστοσελίδα τού περιοδικού ‘Barcelona Metropolitan’ (2006)
Το Πάρκο τού Λαβύρινθου της Όρτα (Parc del Laberint d'Horta), στο βόρειο άκρο τής πόλης, είναι στη Βαρκελώνη ό,τι και η Αλάμπρα στη Γρανάδα ˙ ένα εκπληκτικό βασιλικό κτήμα περιτριγυρισμένο από μια εξαίσια εναλλαγή από κήπους και κρήνες. Το νερό είναι βασικό στοιχείο τού κήπου και απαντάται παντού με διαφορετικές μορφές – καταρράκτες, ρυάκια, λιμνούλες και κανάλια – και αρδεύει το αυτοφυές πευκοδάσος περιμετρικά τού πάρκου. Οι κήποι – οι μαυριτανικές αψίδες και οι βραχώδεις κόγχες με τις αρχαιοελληνικές θεότητες – εκθέτουν με εκλεκτικισμό πινελιές αραβικής, μεσογειακής, νεοκλασικής και ρομαντικής τεχνοτροπίας.
απόσπασμα: μεταφρασμένο από την ιστοσελίδα τού περιοδικού ‘Barcelona Metropolitan’ (2006)
 |
| πηγή |
Το Πάρκο τού Λαβύρινθου της Όρτα (Parc del Laberint d'Horta), στο βόρειο άκρο τής πόλης, είναι στη Βαρκελώνη ό,τι και η Αλάμπρα στη Γρανάδα ˙ ένα εκπληκτικό βασιλικό κτήμα περιτριγυρισμένο από μια εξαίσια εναλλαγή από κήπους και κρήνες. Το νερό είναι βασικό στοιχείο τού κήπου και απαντάται παντού με διαφορετικές μορφές – καταρράκτες, ρυάκια, λιμνούλες και κανάλια – και αρδεύει το αυτοφυές πευκοδάσος περιμετρικά τού πάρκου. Οι κήποι – οι μαυριτανικές αψίδες και οι βραχώδεις κόγχες με τις αρχαιοελληνικές θεότητες – εκθέτουν με εκλεκτικισμό πινελιές αραβικής, μεσογειακής, νεοκλασικής και ρομαντικής τεχνοτροπίας.
περιοχή: περιφέρεια Ζηλανδίας, Κάτω Χώρες
απόσπασμα: μεταφρασμένο ταξιδιωτικό ρεπορτάζ τού BBC (Φεβρουάριος 2016)
σημείωση: Το όνομα ‘Νέντερλαντ’ (Nederland) σημαίνει ‘Κάτω Χώρες’ και έτσι είναι σωστό να αποκαλείται η χώρα αυτή. Το ‘Ολλανδία’ (Holland), που συνηθίζεται να χρησιμοποιείται, είναι το όνομα μιας συγκεκριμένης περιοχής στις δυτικές ακτές της. Το να ονομάζει λοιπόν κάποιος τις Κάτω Χώρες ‘Ολλανδία’ είναι το ίδιο ακριβές με το να ονομάζει το Ηνωμένο Βασίλειο ‘Αγγλία’. Η Ολλανδία χωρίζεται σε Βόρεια και Νότια περιφέρεια. Νοτιότερα βρίσκεται η περιφέρεια της Ζηλανδίας, το νοτιοδυτικό άκρο των Κάτω Χωρών. Το όνομα της περιοχής δόθηκε από Ολλανδούς χαρτογράφους τού 17ου αιώνα και στα νησιά τής Νέας Ζηλανδίας.
Η μητέρα μου και γω πρωτοαντικρίσαμε τις Κάτω Χώρες οδηγώντας για το Ρόττερνταμ από το αεροδρόμιο. Κάποια αξιοθέατα ήταν ακριβώς όπως τα φανταζόμασταν: οι παραδοσιακοί ανεμόμυλοι, ταπεινές κατασκευές από τούβλα και ξύλο ˙ οι πλατιές, ανοιχτές εκτάσεις, που απλώνονται επίπεδες και ομοιόμορφες ˙ τα έντονα χρώματα. Όμως στη συνέχεια εντοπίσαμε κάτι παράξενο. Ανάμεσα στα μπαλώματα του εδάφους υπήρχε μια υδάτινη λωρίδα, η οποία βρισκόταν ψηλότερα από τη λιβαδική έκταση δίπλα της. Το νερό έμοιαζε έτοιμο να ξεχειλίσει, αλλά δεν ξεχείλιζε. Ένα ανάχωμα μπέρδευε το μάτι και κρατούσε τα πάντα στη θέση τους.
απόσπασμα: μεταφρασμένο ταξιδιωτικό ρεπορτάζ τού BBC (Φεβρουάριος 2016)
σημείωση: Το όνομα ‘Νέντερλαντ’ (Nederland) σημαίνει ‘Κάτω Χώρες’ και έτσι είναι σωστό να αποκαλείται η χώρα αυτή. Το ‘Ολλανδία’ (Holland), που συνηθίζεται να χρησιμοποιείται, είναι το όνομα μιας συγκεκριμένης περιοχής στις δυτικές ακτές της. Το να ονομάζει λοιπόν κάποιος τις Κάτω Χώρες ‘Ολλανδία’ είναι το ίδιο ακριβές με το να ονομάζει το Ηνωμένο Βασίλειο ‘Αγγλία’. Η Ολλανδία χωρίζεται σε Βόρεια και Νότια περιφέρεια. Νοτιότερα βρίσκεται η περιφέρεια της Ζηλανδίας, το νοτιοδυτικό άκρο των Κάτω Χωρών. Το όνομα της περιοχής δόθηκε από Ολλανδούς χαρτογράφους τού 17ου αιώνα και στα νησιά τής Νέας Ζηλανδίας.
 |
| πηγή |
Η μητέρα μου και γω πρωτοαντικρίσαμε τις Κάτω Χώρες οδηγώντας για το Ρόττερνταμ από το αεροδρόμιο. Κάποια αξιοθέατα ήταν ακριβώς όπως τα φανταζόμασταν: οι παραδοσιακοί ανεμόμυλοι, ταπεινές κατασκευές από τούβλα και ξύλο ˙ οι πλατιές, ανοιχτές εκτάσεις, που απλώνονται επίπεδες και ομοιόμορφες ˙ τα έντονα χρώματα. Όμως στη συνέχεια εντοπίσαμε κάτι παράξενο. Ανάμεσα στα μπαλώματα του εδάφους υπήρχε μια υδάτινη λωρίδα, η οποία βρισκόταν ψηλότερα από τη λιβαδική έκταση δίπλα της. Το νερό έμοιαζε έτοιμο να ξεχειλίσει, αλλά δεν ξεχείλιζε. Ένα ανάχωμα μπέρδευε το μάτι και κρατούσε τα πάντα στη θέση τους.
περιοχή: Φλαβινύ-συρ-Οζεραίν, Χρυσή Ακτή, Βουργουνδία, Γαλλία
απόσπασμα: μεταφρασμένο ταξιδιωτικό ρεπορτάζ της ‘USA TODAY’ (2002)
«Α ναι, τη δεκαετία του ’50, όταν ήμουν παιδί, η ζωή δε διέφερε πολύ από το πως παρουσιάζεται στην ταινία» λέει ο Μπερνάρ Μενιό (Bernard Meugnot), ετών 51, ακουμπώντας στο μπαρ του μικροσκοπικού του καφέ σε αυτό το χωριουδάκι μια σταλιά τής Βουργουνδίας, που ήταν το σκηνικό τής υποψήφιας για Όσκαρ ταινίας ‘Σοκολά’. Σίγουρα υπήρχαν μέρες που ξεχνούσε τις διδαχές τού κατηχητικού και ο ιερέας τον έβαζε να κάτσει τιμωρία στο πέτρινο παρεκκλήσι μαζί με το προσευχητάρι του. «Μα ας τα ξεχάσουμε αυτά. Λοιπόν,» λέει. Υπήρχαν επίσης και τα γλυκά – τα κέικ σοκολάτας, οι τάρτες, τα γλυκίσματα ξηρών καρπών και οι μπουκιές με κρέμα, που έλιωναν αργά στη γλώσσα πριν κατέβουν στο λαιμό. Λέει πως αυτά ήταν εξίσου απολαυστικά όσο και οτιδήποτε υλοποιούσε η ηθοποιός Ζιλιέτ Μπινός (Juliette Binoche) στην ταινία τού Λάσσε Χάλστρομ (Lasse Hallström).
απόσπασμα: μεταφρασμένο ταξιδιωτικό ρεπορτάζ της ‘USA TODAY’ (2002)
 |
| πηγή |
«Α ναι, τη δεκαετία του ’50, όταν ήμουν παιδί, η ζωή δε διέφερε πολύ από το πως παρουσιάζεται στην ταινία» λέει ο Μπερνάρ Μενιό (Bernard Meugnot), ετών 51, ακουμπώντας στο μπαρ του μικροσκοπικού του καφέ σε αυτό το χωριουδάκι μια σταλιά τής Βουργουνδίας, που ήταν το σκηνικό τής υποψήφιας για Όσκαρ ταινίας ‘Σοκολά’. Σίγουρα υπήρχαν μέρες που ξεχνούσε τις διδαχές τού κατηχητικού και ο ιερέας τον έβαζε να κάτσει τιμωρία στο πέτρινο παρεκκλήσι μαζί με το προσευχητάρι του. «Μα ας τα ξεχάσουμε αυτά. Λοιπόν,» λέει. Υπήρχαν επίσης και τα γλυκά – τα κέικ σοκολάτας, οι τάρτες, τα γλυκίσματα ξηρών καρπών και οι μπουκιές με κρέμα, που έλιωναν αργά στη γλώσσα πριν κατέβουν στο λαιμό. Λέει πως αυτά ήταν εξίσου απολαυστικά όσο και οτιδήποτε υλοποιούσε η ηθοποιός Ζιλιέτ Μπινός (Juliette Binoche) στην ταινία τού Λάσσε Χάλστρομ (Lasse Hallström).
περιοχή: νήσος Λάγος, Λάγος, Νιγηρία
απόσπασμα: μεταφρασμένο από την αγγλική έκδοση της βραβευμένης συλλογής "Έβενος" (The Shadow of the Sun) τού Πολωνού δημοσιογράφου Ρίσαρντ Καπισίνσκι για την Αφρική στο τέλος τής αποικιοκρατίας (1967)
Το διαμέρισμα που νοικιάζω στο Λάγος συνεχώς το κλέβουν. Συμβαίνει, όχι μόνο όταν λείπω για πολύ καιρό, αλλά ακόμα κι όταν κάνω ένα σύντομο ταξίδι σε μια γειτονική πόλη – στην Αμπεοκούτα ή το Οσόγκμπο. Ξέρω πως, όταν επιστρέψω, θα βρω το παράθυρό μου βγαλμένο από το κούφωμά του, τα έπιπλα αναποδογυρισμένα και τα ντουλάπια αδειασμένα.
απόσπασμα: μεταφρασμένο από την αγγλική έκδοση της βραβευμένης συλλογής "Έβενος" (The Shadow of the Sun) τού Πολωνού δημοσιογράφου Ρίσαρντ Καπισίνσκι για την Αφρική στο τέλος τής αποικιοκρατίας (1967)
.jpg/1280px-Makoko_auf_dem_Wasser_(5209070368).jpg) |
| πηγή |
Το διαμέρισμα που νοικιάζω στο Λάγος συνεχώς το κλέβουν. Συμβαίνει, όχι μόνο όταν λείπω για πολύ καιρό, αλλά ακόμα κι όταν κάνω ένα σύντομο ταξίδι σε μια γειτονική πόλη – στην Αμπεοκούτα ή το Οσόγκμπο. Ξέρω πως, όταν επιστρέψω, θα βρω το παράθυρό μου βγαλμένο από το κούφωμά του, τα έπιπλα αναποδογυρισμένα και τα ντουλάπια αδειασμένα.
περιοχή: Ομουσάτι, Ναμίμπια
απόσπασμα: μεταφρασμένο άρθρο τής εφημερίδας 'The Namibian' (Αύγουστος 2010)
Το Κέντρο Πολιτιστικής Κληρονομιάς Μπαομπάμπ τού Ομπαλάντου (Ombalantu Baobab Heritage Centre) έχει ένα δέντρο μπαομπάμπ, το οποίο εκτιμάται ότι είναι 800 ετών και έχει ύψος 28 μέτρα. Το δέντρο έχει περιφέρεια 26μισι μέτρων, πράγμα που σημαίνει πως χρειάζονται 25 ενήλικοι πιασμένοι χέρι-χέρι για να το αγκαλιάσουν. Όμως η ιστορία τού δέντρου είναι τόσο εντυπωσιακή όσο και το μέγεθος αυτού του τεράστιου γέρικου γίγαντα.
απόσπασμα: μεταφρασμένο άρθρο τής εφημερίδας 'The Namibian' (Αύγουστος 2010)
 |
| πηγή |
Το Κέντρο Πολιτιστικής Κληρονομιάς Μπαομπάμπ τού Ομπαλάντου (Ombalantu Baobab Heritage Centre) έχει ένα δέντρο μπαομπάμπ, το οποίο εκτιμάται ότι είναι 800 ετών και έχει ύψος 28 μέτρα. Το δέντρο έχει περιφέρεια 26μισι μέτρων, πράγμα που σημαίνει πως χρειάζονται 25 ενήλικοι πιασμένοι χέρι-χέρι για να το αγκαλιάσουν. Όμως η ιστορία τού δέντρου είναι τόσο εντυπωσιακή όσο και το μέγεθος αυτού του τεράστιου γέρικου γίγαντα.
Subscribe to:
Posts (Atom)
- Follow Us on Pinterest!
Contact