περιοχή: Τιρουτσιραπάλι, Ταμίλ Ναντού, Ινδία
απόσπασμα: Λέο Μπουσκάλια, Ο Δρόμος του Ταύρου (1973)
απόσπασμα: Λέο Μπουσκάλια, Ο Δρόμος του Ταύρου (1973)
 |
| πηγή |
«Αυτοί που έχουν γνωρίσει μόνο την Ινδία του βορρά, δεν έχουν γνωρίσει την Ινδία. Πρέπει να περιπλανηθείς στους δρόμους του Τιρουτσιραπάλι, να δεις τον ήλιο ν' ανατέλλει και να δύει πάνω από τη θάλασσα του ακρωτηρίου Κομορίν, να γνωρίσεις βιωματικά ένα παζάρι στο Μαδράς, να μιλήσεις με ομάδες φοιτητών στο Τριβάντρουμ, να περιτριγυρίσεις την όμορφη πλατεία του Ερνάκουλουμ, να τσαλαβουτήσεις στα κανάλια του Κοχίν, ή να περάσεις λίγη ώρα στο γιγάντιο ναό της Μαδούρα. Ύστερα να πας στα βορινά - και τότε θα μπορείς να πεις ότι γνώρισες αυτή την τεράστια χώρα». Τα μάτια του άστραφταν από περηφάνια. Παρόλο που τα λόγια του αντηχούσαν σαν φράσεις από κάποιο διαφημιστικό τουριστικό φυλλάδιο, δεν μπορούσα να μη νιώσω τον ενθουσιασμό του και το βαθύ ενδιαφέρον του για τη σωστή μου πληροφόρηση.
Όταν το αεροπλάνο μου από την Κεϋλάνη [σημ.: η σημερινή Σρι-Λάνκα] προσγειώθηκε στο Τιρουτσιραπάλι, ήμουν
ο μοναδικός τουρίστας στη συντροφιά. Όσο βαστούσε η σύγχυση του τελωνειακού
ελέγχου, μου έδινε συμβουλές κάποιος νεαρός, ο κύριος Ματρίαμ, ένας Νοτιο-ινδός.
«Υπάρχουν πολλά πράγματα που σε κάνουν να μένεις στην Ινδία», μου είπε. «Και
γι' αυτά θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος, πριν ξεκινήσεις μόνος την
περιήγησή σου. Κατ' αρχήν, η Ινδία δε μοιάζει με καμιά άλλη χώρα στον κόσμο. Ο
τρόπος της ζωής είναι διαφορετικός, η φιλοσοφία είναι μοναδική, το φαγητό και
το ντύσιμο, ακόμη κι οι ξενοδοχειακές ανέσεις, θα είναι μια καινούρια
εμπειρία. Γι' αυτό, προετοιμαστείτε.
[...]
Η πόλη, το Τιρουτσιραπάλι, αναφέρεται, ακόμη και από
μερικούς Ινδούς, σαν "Βάλτος". Οφείλει αυτό το όνομα στον υπερπληθυσμό της,
στους βρόμικους δρόμους της, στην έλλειψη νερού, στην ανυπόφορη ζέστη, στις
φτωχές υγειονομικές προβλέψεις και στις πολλές αρρώστιες. Ήμουν προετοιμασμένος
για το χειρότερο όταν βγήκα από το δωμάτιό
μου και τράβηξα κατά το κέντρο της πόλης.
Ως το απόβραδο, είχα περιπλανηθεί σ' όλη σχεδόν την πόλη,
κατά μήκος και πλάτος. Στ' αλήθεια, οι δρόμοι ήταν οι περισσότεροι άστρωτοι και
σκονισμένοι, η ζέστη ήταν πολύ δυνατή, οι άνθρωποι και τα ζώα αποπατούσαν στους
δρόμους, στέγνα και ξηρασία παντού. Αλλά υπήρχε επίσης κι ένας μολυσματικός
ενθουσιασμός, που διαπερνούσε την ατμόσφαιρα και μ' έβαζε σε πειρασμό να
κοιτάξω πέρα απ΄ αυτή την απογοητευτική
επιφάνεια.
Το κέντρο της πόλης, μπροστά στο ναό, ήταν το επίκεντρο της
γοητείας. Εκεί μπορούσες να βρεις το καθετί, όποια ώρα της μέρας ή της νύχτας.
Η είσοδος στο ναό γινόταν μέσα από ένα ψηλό, κόκκινο και λευκό τείχος. [...]
